hep aynı şey oluyo. ama hep! ne zaman bi arkadaşımın bloğunu okumaya başlasam yazasım geliyo. bi cümle, bazen bi kelime aklıma bişeyler getirip yazı yazdırıyor bana.
eksiden çok yazardım. ama o zamanlar çok okurdum da. günlük yazardım, söylenirken yazardım falan. demek ki okumak ve yazmak doğru orantlılı.

bloğunu okuduğum arkadaşım eski ama bir şekilde tembellikten artık görüşmediğim bi arkadaşımsa okurken aldığım keyif bi başka oluyo.
artık instagram var, facebook var. orda arkadaşlarımızın hayatlarına kısmen de olsa vakıf olduğumuz için konuşma, görüşme ihtiyacı hissetmiyoruz fazlaca. geçenlerde buna çok takmıştım, ama sonra mevzu canımı fazlasıyla sıktığı için takmamaya karar vermiştim. bence hala içten içe takıyorum buna.
o yüzden eski arkadaşlar candır diyorum. yenileri de candır ama eskiler daha bi candır.